Yucatan

Hola!

Heb weer vanalles te vertellen!
Allereerst Valladolid, een gezellig kleurrijk stadje op het Mexicaanse schiereiland, zo´n drie uur van Cancun verwijderd. Het is hier vrij rustig maar er hangt een fijne sfeer. De stad is gebouwd rondom een centrale plaza, met een fontein, bankjes tussen de bomen, kerstlichtjes en allerlei eetkraampjes eromheen. Het plein wordt omringd door een museum, een kerk, winkeltjes en restaurantjes, en een soort grote eethal met verschillende kleine eettentjes met ´comida economica´ erin waar je heel goedkoop en lekker allerlei mexicaanse gerechten kon eten, aan tafeltjes die in het midden van de hal stonden.) In één van de winkels daar in de buurt sloeg ik ´s middags flink aan het onderhandelen (en dat is geslaagd, heb alvast wat leuke kadootjes gescoord!) terwijl Terry achterin de winkel in een hangmat hing te wachten tot ik mijn deal gesloten had. Ondertussen papten twee Mexicanen die in diezelfde winkel werkten wat met haar aan. Toen de koop gelukt was - een erg vermakelijke bezigheid eigenlijk, dat afdingen en onderhandelen, ook voor de verkoper volgens mij - ging ik ook eens een kijkje nemen in het hangmatgedeelte van de (grote) winkel, waar we tequila kregen aangeboden van onze ´nieuwe vrienden´. Het was eigenlijk pas 12u ´s middags, maar hee, we moeten natuurlijk wel een beetje onze best doen om ons aan de mexicaanse cultuur aan te passen dus vooruit :). Al snel volgde de mezcal (nog sterker dan tequila - oef- , met een worm erin) en een honinglikeur uit Valladolid werd daarna ingeschonken, die was wat milder. Al met al erg gezellig; dat zie je in Nederland nog niet snel gebeuren, tussen de middag gratis dronken gevoerd worden achterin een winkel, door verkopers die toch niets beters te doen hebben!
Drie uur later moesten we de bus halen, die we op verbazingwekkende wijze misten. Eerst langs Antonio ´Negro´ Aguilar (een lokale basketbal-legende die allerlei ondernemingen in Valladolid heeft waaronder een winkel, fietsverhuur en kamerverhuur). Bij hem hadden we zolang onze bagage gezet, omdat we ´s ochtends vroeg al moesten uitchecken uit de kamer, die we van hem huurden. Een apart figuur, deze plaatselijke godfather met ontblote dikke tacobuik. De tocht naar de busterminal was nog best lastig, enigszins wankel op de beentjes met zo´n zware backpack op je rug en nog twee tassen aan je arm bungelend is niet makkelijk.. Heel charmant rolde ik vlak voor het ticketoffice achterover (kwam op mn backpack terecht, dus de val was zacht, maar toch). Maar, daarna belanden we toch nog in de bus naar Playa del Carmen.

Tsja; Playa del Carmen, daar wil ik niet al te veel woorden aan vuil maken eigenlijk. We hebben hier eerste en tweede kerstdag doorgebracht. Het was er voornamelijk erg toeristisch en amerikaans georienteerd, iedereen deed hard z´n best om maar heel hip te zijn en de restaurants en bars waren over het algemeen behoorlijk duur (of althans, europese prijzen, in ieder geval het dubbele van wat standaard is hier).
De eerste avond dat we uit eten gingen werd iemand voor onze neus in elkaar geslagen op straat! Niet bijzonder prettig om te zien. Gelukkig hadden we net onze ´camarones con ajo´ (garnalen met knoflook) achter de kiezen.. En naast ons op het strand, de volgende dag, werden drugs verhandeld in het open en bloot. Nog één negatieve opmerking dan: een serveerster vroeg ons letterlijk om fooi, omdat die niet inbegrepen was bij de rekening. Dat maakte ze ons even goed duidelijk, ´´het is gebruikelijk om 10 % tip te geven´´ maar wij hadden daar lekker schijt aan en liepen verontwaardigd weg omdat de drankjes al zo belachelijk duur waren. Ja kom op zeg, we blijven backpackers. Wel hadden we een heel schoon hostel met een hemelse douche, en de zon scheen volop. Maar ik was niet rouwig dat ik deze plek moest verlaten.

Isla Mujeres, een eiland voor de kust van Cancun, beviel me stukken beter. Een heel leuk hostel, Poc-na, met gezellige mensen en bovendien aan het strand gelegen! Inclusief restaurant en beachbar, hangmatten en palmbomen. Niet verkeerd dus. Er was zelfs een pooltafel, tafeltennis en volleybalnet, maar daar heb ik eigenlijk geen gebruik van gemaakt.. Wel zijn we op mountainbikes rond het eiland gegaan, het hele rondje gemaakt. Mooie rotsformaties gezien en speciaal voor mutti met haar hoogtevrees een foto gemaakt op een overhangende rots boven de zee :). De fietstocht begon trouwens niet zo geweldig met heftige regenbuien, maar later trok het gelukkig bij. ´s Avonds naar een loungebar geweest, rum gedronken, in winkelwagentjes gereden en mezelf behoorlijk bezeerd, maar wel veel lol gehad. Ik ben nog heel, op een paar blauwe plekken en schrammen na. Maar goed, iedereen die mij een beetje kent weet wel hoe die avonturen gaan.. een zeer amusante avond! De volgende dag weinig uitgevoerd behalve in een hangmat gelegen en een israëlisch kaartspelletje geleerd van een paar andere hostelgasten. Oja, ´s ochtends was ik in de supermarkt Claudio tegengekomen, één van de muzikanten van de vorige avond in OM, de loungebar. Hij herkende mij, ik hem eigenlijk niet, maar hij bleek erg aardig en verbleef in hetzelfde hostel dus we liepen samen terug en hij nodigde me uit om die avond weer te komen kijken. Eigenlijk was ik ontzettend moe, maar ik ging toch maar omdat ik wel nieuwsgierig was en het alweer mn laatste avond op Isla Mujeres was. Hij speelde deze keer met andere muzikanten, een trompetist en een pianist, voor een restaurant. Hijzelf speelt op verschillende soorten trommels, en de muziek was een soort funky jazz, leuk! Daarna hebben we nog uren zitten praten, hij bleek dezelfde studie te doen als ik, wel toevallig! Maar dan in Montreal (Canada), waar hij woont sinds hij uit Mexico City is vertrokken.

Vandaag naar Chichen Itza geweest, en dat was echt geweldig, heel mooi en indrukwekkend! En zo anders dan Tikal. De inscripties op veel tempels zijn nog heel goed zichtbaar, wat het voor mij meteen al erg interessant maakte omdat veel symboliek duidelijk wordt aan de hand van deze afbeeldingen van gevederde slangen, jaguars, adelaars, bloemen, krijgers etc. Wat ook interessant en bijzonder knap is, is de manier waarop de maya-tijdsberekening terugkomt in sommige gebouwen, zoals bij de grote pyramide/ El Castillo. Er is goed nagedacht, voordat er gebouwd werd. De regengod Chac werd vereerd in Chichen Itza, en zijn ´masker´ met grote kromme neus zie je dan ook uit veel muren steken. Verder was er een balspeelplaats; na het spel werden óf de verliezers, óf de winnaars (omdat het een eer zou zijn), onthoofd en aan de goden geofferd, daar zijn de wetenschappelijke meningen over verdeeld. Op de teocalli´s (tempels) werden in vroeger tijden ook mensen geofferd, raar om je dat voor te stellen als je voor zo´n stenen kolos staat en omhoog kijkt naar de top van de tempel. Van daaraf rolden ooit menselijke hoofden, of lichamen met uitgerukt hart, naar beneden, en hun bloed stroomde van de traptreden..
Met deze lugubere gedachte zal ik mijn verhaal beëindigen, en ik ga mij aan een lekkere mexicaanse maaltijd wijden!

Bij deze wens ik iedereen een bijzonder goed, gelukkig, voorspoedig en wat al dan niet meer, nieuw jaar!!! Maak er een mooi feestje van en bewaar wat oliebollen en appelflappen voor mij!

liefs